چند فراز از خطبه متقين
فالمتقون فيها هُم أهلُ الفضائِل، مَنطِقُهُم الصَّواب، و مَلبَسُهُمُ الإقتصاد، وَ مَشيّتُهُمْ التَّواضع؛ اما متقون و پرهيزکاران در دنيا داراي اين صفات برجسته اند، گفتارشان راست، لباس شان در حد متوسط، و راه رفتن شان با تواضع و فروتني است. غَضُّوا أبصارَهُم عمّا حرَّمَ اللَّه عليهم، و وقَفوا أسمائهم علي العلم النافع لهم؛ از ديگر اوصاف متقون اين است که چشم خويش را از آنچه خداوند حرام کرده پوشيده اند، و گوش هاي خود را وقف شنيدن علم و دانش سودمند ساخته اند. نزلت أنْفُسُهم منهم في البلاء کالّتي نُزِّلَت في الرخاء، و لولا الأجل الّذي کتَبَ اللَّهُ عليهم لم تستقر ارواحُهم في اجسادهم طرفة عينٍ، شوقاً الي الثواب و خوفاً من العقاب؛ حال آنان در بلاها و سختي ها با حال آسايش و راحتي يک سان است، و اگر نبود اجل و مهلت معيني که خداوند براي آنان مقرر داشته، روح و جان شان حتي براي يک چشم بر هم زدن از شوق پاداش و ترس از کيفر در بدن شان قرار نمي گرفت.
امام عليه السلام متقيان را چنين توصيف مي فرمايد: