نامه امام به نعمان بن عجلان
اما بعد، فإنّي قد وَلَّيتُ نعمان بنَ عَجلان الزُّرَقي علي البحرين، و نزعتُ يدَک بلا ذمٍّ لک، و لا تکذيب عليک، فلقد أحسنتَ الولاية، و أديت الأمانة فَأقبل غير ظنين، و لا مَلوم، و لا مُتَّهمٌ و لا مأثوم، فلقد أردتُ المسيرَ الي ظَلَمِة أهل الشام، و أحببتُ أن تشهد معي، فإنّک ممن استُظهِرْ به علي جهاد العدوّ و إقامة عمود الدين ان شاء اللَّه؛ اما بعد، من نعمان بن عجلان زُرَقي را والي بحرين قرار دادم و دست تو را بدون آن که نکوهش برايت باشد از فرمانداري آن ديار کوتاه نمودم، زيرا تو به نيکي حکومت کردي و حق امانت را ادا نمودي، بنابراين به سوي ما حرکت کن بي آنکه به تو گمان بدي داشته باشم و يا تو را سرزنش يا متهم و گناهکارت بدانم، پس چون من تصميم گرفته ام به سوي ستمکاران اهل شام بروم و دوست دارم تو با من باشي چرا که تو از کساني هستي که در نبرد با دشمن پشت من به وجود تو نيرومند مي گردد و در برپا داشتن ستون هاي دين ياور و پشتيبان من خواهي بود.[2] . از اين نامه استفاده مي شود که حضرت عليه السلام به نعمان و نيز به عمر بن ابي سلمه اعتماد داشته، لذا نعمان را به حکومت بحرين گماشت و عمر بن ابي سلمه را به نزد خود براي جنگ با شاميان فراخواند.
اميرالمؤمنين علي عليه السلام هنگامي که قصد جنگ با شاميان را داشت، «نعمان بن عجلان زرقي» را به فرمانداري بحرين منصوب کرد و «عمر بن ابي سلمه مخزومي» را براي ياري خود در جنگ با شاميان از بحرين برکنار و به جانب کوفه فراخواند، نامه امام عليه السلام[1] به «عمر بن ابي سلمه» و انتصاب نعمان به فرمانداري بحرين چنين است: