مقداد بن اسود (مقداد کندي)
مقداد از نظر جسمي مردي بلند قامت و گندم گون و داراي محاسن بلند و از جذابيت خاصي برخوردار بود[3] و در شجاعت و دلاوري از دلاوران و شجاعان اصحاب به شمار مي آمد.[4] . مقداد از پيش گامان در اسلام و از اصحاب جليل القدر رسول خدا صلي الله عليه و آله بود. وي از مهاجرين به حبشه است که به مکه بازگشت ولي نتوانست با پيامبر خدا صلي الله عليه و آله به مدينه هجرت نمايد و بعدها با عبيدة بن حارث که به نمايندگي پيامبر صلي الله عليه و آله به مکه آمد و با مشرکان ملاقات داشت، توانست با او به مدينه مهاجرت نمايد.[5] وي در جنگ هاي بدر و احد و ساير غزوه هاي اسلام شرکت کرد و در ديانت و ايمان بسيار محکم و ثابت قدم بود. ابن مسعود نقل مي کند: نخستين مسلماناني که اسلام خود را اظهار کردند، هفت نفر بودند که مقداد بن اسود، عمّار و بلال از جمله آنان هستند.[6] . پيامبر خدا صلي الله عليه و آله در مدينه ميان او و جبّار بن صخر[7] عقد برادري بست و ضباعه دختر زبير بن عبدالمطلب (دختر عموي خود را) به ازدواج او در آورد. او پسر و دختري به نام عبداللَّه و کريمه به دنيا آورد، عبداللَّه در جنگ جمل در لشکر عايشه بود و به قتل رسيد. و چون اميرمؤمنان عليه السلام بر کشته اش عبور کرد فرمود: « بئس ابن الأخت أنت؛ تو بد خواهرزاده اي بودي.»[8] . مقداد از ارکان اربعه[9] است که پس از رحلت پيامبر خدا صلي الله عليه و آله در صراط مستقيم باقي ماند و هرگز به انحراف نرفت و از اصحاب باوفا و ياران مخلص اميرالمؤمنين علي عليه السلام گرديد[10] و تا عصر عثمان که زنده بود در خلافت بلافصل آن حضرت تلاش بي وقفه مي نمود و در ماجراي خلافت ابوبکر در سقيفه و خلافت عمر و عثمان صريحاً به مخالفت برخاست و از ولايت حضرت علي عليه السلام دفاع نمود.
مقداد فرزند «اسود بن عمرو بن ثعلبه کندي بهرائي» معروف به مقداد بن اسود و مقداد کندي است؛ زيرا او در اصل فرزند مردي به نامِ عمرو بهرائي از قبيله بهراء بود، ولي چون در ميان بهراء قوم خود مرتکب قتلي شد، فرار کرد و به قبيله کنده پناه برد و با آنها هم قسم گرديد و به همين جهت او را مقداد کندي ناميدند. وي در آن قبيله هم مرتکب قتل ديگري شد و براي رهايي از کيفر و عقوبت عمل خود، به شهر مکه گريخت و در قبيله بني زهره، با مردي به نام اسود فرزند عبد يغوث هم پيمان شد و اسود هم به رسم جاهليت او را پسر خود خواند و مقداد از آن پس به مقداد بن اسود شهرت يافت.[1] اما زماني که مسلمان شد و آيه شريفه « اُدعُوهم لآبائهم هو أقسط عنداللَّه؛ پسر خوانده ها را به نام پدرانشان بخوانيد که آن نزد خدا به عدالت نزديک تر است ». نازل گرديد و مسلمانان مکلف شدند که پسر خوانده ها را فقط به نام پدرانشان بخوانند او مجدداً شهرت و نسب اوليه خود را باز يافت و به مقداد بن عمرو معروف گرديد.[2] .