مغيره بن نوفل











مغيره بن نوفل



مغيرة فرزند نوفل کنيه اش ابويحيي بود. وي از قبيله قريش و هاشمي است که زمان پيامبر - قبل از هجرت - در مکه به دنيا آمد. برخي نيز گفته اند: وي حدود شش سال از حيات پيامبر را درک کرده است.[1] .

همسرش «امامه» بود، امامه قبلاً همسر اميرالمؤمنين عليه السلام بود که حضرت پس از ضربت خوردن، وصيت کرد که او با مغيره ازدواج کند. پس از شهادت اميرالمؤمنين عليه السلام با اين که معاويه به خواستگاري «امامه» آمد ولي او حاضر نشد و با مغيره ازدواج کرد.[2] .

مغيره شخصيتي بزرگ و بانفوذ بود که در زمان خلافت عثمان قاضيِ مدينه بود. او در جنگ صفّين در رکاب حضرت علي عليه السلام مجاهدت کرده و امام عليه السلام را ياري نمود. وي مردي شجاع و دلاور بود و لذا هنگامي که ابن ملجم لعين حضرت علي را مجروح کرد و فرار نمود، مردم او را تعقيب کردند اما او با شمشيرش به مردم حمله مي کرد و مردم نتواستند او را دستگير کنند، تا اين که مغيره او را ديد، بلافاصله پارچه اي روي صورت او انداخت و توان حمله را از او گرفت، بعد او را به زمين زد و شمشيرش را گرفت و او را در منزل خود حبس کرد تا حضرت علي عليه السلام از دنيا رفت.[3] .







  1. اسدالغابه، ج 4، ص 407.
  2. همان؛ ر. ک: الاصابه، ج 6، ص 201.
  3. همان مدارک؛ ر. ک: رجال طوسي، ص 58، ش 3.