مسور بن مخرمه زهري (ابو عبدالرحمن)
او شخصيتي عالم و فقيهي دين دار بود. وي در شورا همواره با دايي خود «عبدالرحمن بن عوف» بود، اما در دل از دوستان امام علي عليه السلام بود و در مدينه بود تا آن که عثمان به قتل رسيد.[2] .
مسور بن مخرمه زهري کنيه اش ابو عبدالرحمن، از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و از ياران باوفاي اميرالمؤمنين عليه السلام بوده است.[1] .