شهادت صيفي همراه حجر بن عدي
امام مجتبي هنگامي که از شهادت اين عزيزان با خبر شد فرمود: «صلّوا عليهم، و کفِّنُوهم و استقبلوا بهم القبلة؟ آيا بر آنان نماز خواندند و کفن کردند و رو به قبله دفن نمودند؟» گفتند: آري. فرمود: «حُجُّوهم و ربِّ الکعبة؛ به خداي کعبه حجت بر آنان تمام شد.»[2] . آري، گناه صيفي بن فسيل و حجر بن عدي و ديگر يارانش اين بود که در برابر حقانيت و ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام که کتاب خدا بدان سفارش کرده و پيامبر صلي الله عليه و آله بر آن تأکيد نموده است خضوع کردند و حاضر نشدند به وصي و جانشين پيامبر خدا صلي الله عليه و آله لعن و نفرين نمايند، با چنين گناهي که جز قداست و پاکدامني و اطاعت از خدا و رسولش نيست، به دست زياد پسر سميه و به دستور معاويه پسر ابو سفيان با شديدترين شکنجه ها به شهادت رسيدند، جزاهم اللَّه عن الاسلام خير الجزاء.
زياد بن ابيه، اين مرد ستم کار و بي رحم، صيفي را به همراه حجر بن عدي و ديگر يارانش به شام نزد معاويه فرستاد و قبل از رسيدن اين رادمران الهي به شام، طبق دستور معاويه آنان را در سرزميني به نام «مرج عذراء» زنداني کردند و هفت نفر آنان از جمله صيفي بن فسيل و حجر بن عدي را به قتل رساندند و بقيه آنان به وساطت اشراف شام آزاد گرديدند. اين واقعه جان گداز در سال 51 هجري اتفاق افتاد.[1] .