محمّد بن جعفر بن ابي طالب
ابن حجر مي نويسد: اول کسي که از مهاجرين به «محمّد» نام گذاري شد، محمّد بن جعفر است، کنيه اش ابوالقاسم و با «ام کلثوم» دختر عمويش (دختر حضرت علي عليه السلام) بعد از حکومت عمر ازدواج کرد و در صفين در رکاب علي عليه السلام جنگيد.[3] . طبق نقل ديگري، هنگامي که اميرمؤمنان عازم بصره براي سرکوب ناکثين بود، چون به «ربذه» رسيد، محمّد بن ابي بکر و محمّد بن جعفر را به همراه نامه اي به جانب کوفه روانه کرد تا مردم را براي پيوستن به امام عليه السلام فراخوانند.[4] .
محمّد برادر عبداللَّه و عون از فرزندان جعفر بن ابي طالب و اسماء بنت عميس که معروف به «ذوالجناحين» و برادرزادگان حضرت علي عليه السلام هستند. محمّد از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و از انصار مدينه است و در کوفه به عموي خود علي عليه السلام وارد شد و در زمره اصحاب ايشان قرار گرفت.[1] او نيز از هاشمياني است که با اميرالمؤمنين بيعت کرد و پيمان بست تا پايان عمر از ولايت آن حضرت دفاع کند.[2] .