محمّد بن ابي حذيفه قريشي
محمّد کنيه اش ابوالقاسم و فرزند «ابي حذيفة» از طايفه قريش عبشمي بود. او پسر دايي «معاوية بن ابي سفيان» و نام مادرش سهله دختر سهيل بود. او در زمان بعثت رسول خدا صلي الله عليه و آله در حبشه متولد شد. وي همراه پدرش به مدينه هجرت کرد و پس از آن که پدرش[1] در جنگ بدر به شهادت رسيد در کفالت عثمان بن عفّان درآمد و عثمان او را براي نگه داري به خانه خود برد، اما وقتي محمّد بزرگ شد به مصر رفت و در آن جا مسکن گزيد و چون اواخر عمر خلافت عثمان شاهد بدرفتاري عثمان و خيانت کارگزاران و عمالش شد، با او از در مخالفت درآمد و مردم مصر را بر کشتن او تشويق مي نمود.[2] سپس در زمره ياران باوفاي اميرالمؤمنين علي عليه السلام درآمد و با حضرت تا پاي جان بيعت کرد و با همين ايمان و اعتقاد سرانجام به دست مزدوران معاويه به شهادت رسيد.[3] .