دعاي کميل
در اقبال شيخ آمده که روايت شده کميل مي ديد که اميرالمؤمنين عليه السلام اين دعا را در سجده در نيمه شعبان مي خواند. کميل مي گويد: شبي به منزل حضرت رفتم، فرمود: اي کميل، چه باعث شده اين جا بيايي؟ گفتم: اي اميرالمؤمنين سبب آمدنم دعاي خضر است. حضرت فرمود: بنشين، هرگاه اين دعا را حفظ کردي آن را در هر شب جمعه بخوان يا در هر ماه يک مرتبه يا در هر سال يک نوبت يا لااقل در طول عمرت يک مرتبه بخوان که در اين صورت محفوظ مي ماني و ياري مي شوي و روزي داده مي شوي و هيچ گاه از مغفرت محروم نمي گردي. اي کميل، طولاني بودن همراهي و صحبت تو با ما باعث شده که آنچه را سؤال کردي به تو بدهيم. بعد حضرت فرمود: بنويس: «اللّهمّ إني اسئلک برحمتک الّتي وَسَعت کلَّ شي ءٍ» تا آخر دعا را حضرت خواند و من نوشتم.[1] . با توجه به اين حديث، دعاي کميل ابتدا به نام دعاي خضر بوده و از آن جهت که حضرت به کميل آموخت به نام او شهرت يافت.
دعاي کميل همان دعايي است که همه شيعيان با آن آشنايي دارند و در شب هاي جمعه و ماه شعبان مي خوانند، اين دعا منسوب به کميل بن زياد نخعي است.