کميل بن زياد نخعي
کميل مردي شجاع، عابدي شب زنده دار و مردي دين دار بود و در زمان خلافت عثمان به جرم حق گويي و اعتراض به خلاف کاري هاي کارگزاران او به همراه زيد بن صوحان، صعصعة بن صوحان، مالک اشتر و... به حمص تبعيد گرديد.[4] او از جمله شيعياني است که در روزهاي اول خلافت حضرت علي عليه السلام با او بيعت کرد که تا پاي جان فداکاري نمايد[5] و در رکاب حضرتش در صفين جنگيد و از جانب آن حضرت به ولايت شهر «هيت»[6] منصوب شد، وي سرانجام به جرم اخلاص به مقام ولايت اميرمؤمنان عليه السلام به دست حجاج بن يوسف ثقفي به شهادت رسيد. ابن حجر عسقلاني مي گويد: کميل از شخصيت هاي بزرگ، شريف و مورد وثوق در ميان قوم خود و مورد احترام و اطاعت بود و در صفين در رکاب حضرت علي عليه السلام حضور داشت و به دست حجاج بن يوسف ثقفي در سال 82 هجري در سن هفتاد سالگي کشته شد.[7] .
کميل فرزند زياد اهل يمن و از قبيله نخع است. او از تابعين[1] اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و از ياران مخلص و جزو اصحاب سرّ[2] اميرالمؤمنين عليه السلام و از ياران امام حسن مجتبي عليه السلام است.[3] .