قيس بن سعد بن عباده انصاري











قيس بن سعد بن عباده انصاري



قيس فرزند «سعد بن عبادة بن دليم خزرجي»، کنيه اش ابوالفضل و به قولي ابو عبداللَّه يا ابو عبدالملک از اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله است. قيس از نظر جسمي مردي کشيده قامت و از همگان بلندتر و داراهاي موهاي بلند و صاف بود؛ اما محاسن در صورت نداشت و بعضي از انصار به مزاح به او مي گفتند: دوست داريم با ثروت و اموالمان براي قيس محاسن (ريش) خريداري کنيم. در همين حال مردي خوش سيما و زيبا منظر بود. وي از نظر خصايص معنوي و روحي، مردي زاهد و شب زنده دار و در عين حال دلير، شجاع، کارآمد و بخشنده بود. او در نطق و سخن وري، ناطقي توانمند و سخن گويي مقتدر و در عقل و خردورزي نمونه روزگار و در شعر و شاعري قريحه اي عالي داشت.

پدرش سعد، سالار و بزرگ خزرجيان بود و در بزرگواري او همين بس که انصار پس از رحلت پيامبر صلي الله عليه و آله در اين فکر بودند که او را به عنوان جانشين پيامبر صلي الله عليه و آله منصوب نمايند که ديگران پيشي گرفتند و ابوبکر را به خلافت رساندند.