احترامي که سبب آزار قنبر شد
آن مرد بدخواه گفت: مگر قنبرکيست که تو اين گونه او را احترام کردي؟ گفت: آيا به کسي که ملائکه بال خود را زير پاي او مي گسترانند، احترام نگذارم. شخص مخالف از روي عصبانيت قنبر را فراخواند و با ذکر بهانه اي، به وي دشنام داد و چند ضربه اي به او زد. خبر اين ماجرا به اميرالمؤمنين عليه السلام رسيد. از قضا ماري آن شخص را که به قنبر احترام کرده بود، گزيد. حضرت عليه السلام جهت عيادت وي به منزلش رفت و ديد که آن مرد از شدت درد مي نالد و به خود مي پيچد. حضرت با مشاهده حال او فرمود: آيا مي داني تو خود باعث اين مصيبت شده اي. عرض کرد: براي چه؟ حضرت فرمود: تو خوب مي دانستي فلاني دشمن و مخالف ماست، با اين حال پيش او به قنبر احترام زياد گذاشتي که حساسيت و حسادت او را برانگيختي و او را ناخودآگاه تحريک نمودي که به قنبر اهانت کند و او را اذيت نمايد و به اين ترتيب تو موجب آزار قنبر شدي و خداوند هم با اين مار تو را کيفر نمود؛ بنابراين اگر مي خواهي خداوند تو را عافيت و سلامت عطا کند، عهد کن ديگر در برابر دشمنان مان با ما و دوستان ما به گونه اي رفتار نکني که بيم گزندي بر ما باشد.[1] .
قنبر در ميان ياران اميرالمؤمنين عليه السلام از حرمت و منزلتي بسزا برخوردار بود و همواره مورد عزت و احترام مردم بود. نقل است روزي يکي از ياران حضرت علي عليه السلام با يکي از دشمنان آن حضرت در کنار هم نشسته بودند که ناگهان قنبر از دور پيدا شد، آن شخص شيعه با مشاهده قنبر قيام کرد و به احترام او سرِ پا ايستاد.