فروه بن نوفل اشجعي
به هرحال اين گروه در سال 41 هجري عليه معاويه طغيان کردند و با وي جنگيدند. اما معاويه با تهديد و ارعاب مردم کوفه را بسيج کرد و آنان را سرکوب نمود و سرانجام همه را به قتل رساند.[2] .
فروة بن نوفل اشجعي، ابتدا از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بود اما بعد از مدتي از قيادت و فرماندهي سپاه تحت امرش کناره گيري کرد و همراه پانصد نفر ديگر از هم فکرانش در محلي به نام «دسکره» و «بندنيجين» - حوالي بغداد کنوني - اردو زد؛ اما هرگز عليه اميرالمؤمنين نيز جنگ نکرد. او در اين باره مي گفت: «به خدا سوگند، نمي دانم چرا و به چه دليلي بايد با علي عليه السلام وارد جنگ شوم، من فکر مي کنم بهترين راه و در واقع تنهاترين راه اين است که فعلاً از اين امر صرف نظر کرده و خوب فکر کنيم و هرگاه به نتيجه رسيدم، يا اطاعت او را گردن نهم و يا عليه وي وارد جنگ شوم.»[1] .