شرافت و بزرگواري صعصعه
معاويه در ملاقاتي که با عقيل - برادر اميرالمؤمنين عليه السلام - داشت، روزي به عقيل گفت درباره اصحاب علي عليه السلام برايم سخن بگو و از آل صوحان شروع کن که آنان استاد سخن و کلامند. عقيل در پاسخ ابتدا از صعصعه شروع کرد و گفت: «اما صعصعه، فعظيمُ الشأن، عَضب اللِّسان، قائِدُ فُرسان» سپس در فضيلت دو برادش زيد و عبداللَّه سخن گفت؛ اما معاويه در برابر عظمت و شخصيت پر آوازه صعصعه و ديگر اصحاب اميرالمؤمنين جز سر تسليم چاره اي نديد و سکوت اختيار کرد.[1] .
صعصعه در ميان مسلمانان از شأن و منزلت والايي برخوردار بود، معاويه با اين که حاضر نبود به شرافت و بزرگي ياران حضرت علي عليه السلام اعتراف کند اما در برابر شخصيت صعصعه، ناچار به اقرار شد.