عوف بن عبداللَّه ازدي











عوف بن عبداللَّه ازدي



عوف فرزند عبداللَّه بن احمر ازدي، در صفّين با علي عليه السلام بوده است. وي شاعر بود و قصيده اي طولاني درباره صفّين سروده است. عوف در شعرش نام امام حسين عليه السلام را نيز آورده و شيعه را براي طلب خون آن حضرت تحريض کرده است.[1] .

عبداللَّه از کساني است که وقايع کربلا، ندامت مردم کوفه و داستان خروج توابين را نقل مي کند.[2] .







  1. اعيان الشيعه، ج 8، ص 381.
  2. ر. ک: تاريخ طبري، ج 5، ص 552 و 583 و شرح آن در ترجمه «سليمان بن صرد خزاعي» و ديگر سران توابين آمده است.