صعصعه بن صوحان عبدي
شعبي درباره فصاحت او مي گويد: من فن سخنوري را از او آموختم.[3] .
صعصعه فرزند صوحان، چون دو برادراش زيد و سيحان از سادات و بزرگان قبيله عبدالقيس بود. او دوران کودکي را در عهد رسول خدا صلي الله عليه و آله سپري کرد و مسلمان شد، امّا توفيق ديدار روي مبارک پيامبر صلي الله عليه و آله را نيافت. از بزرگان تابعين[1] به شمار مي آيد، وي از رؤساي قومش عبدالقيس و مردي فصيح، فاضل، دين دار و سخن وري توانا و از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام بود که در جنگ هاي آن حضرت شرکت نمود.[2] .