عمرو بن محصن بن حرثان (ابا احيحه)
من اقتراب الساعة، کثرةُ المطر و قلّة النبات و کثرة القُرّاء و قلَّةُ الفقهاء و کثرةُ الاُمراء و قلّةُ الاُمناء؛ از علايم پايان دنيا، باران زياد است اما نباتات و رويش زمين کم، قاريان بسيارند، اما فقها اندکند، امراء و رؤسا بسيارند اما امنيت کم است.[1] . وي از مهاجراني است که در مدينه با امير مؤمنان عليه السلام بيعت کرد تا پاي جان از ولايت آن حضرت دفاع کند.[2] او در جنگ جمل به سپاه امام عليه السلام کمک مالي کرد و در جنگ صفين هم در رکاب آن حضرت نبرد کرد و مجروح شد.[3] . در الغارات آمده است که معاويه پس از تسلط بر مصر به فکر تصرف بصره افتاد. براي اين کار «عبداللَّه بن حضرمي» را برگزيد. عمرو بن محصن نيز جزو گروهي بود که به همراه ابن حضرمي وارد بصره شدند. او مي گويد: ابن حضرمي سخناني درباره معاويه و مظلوم جلوه دادن عثمان و قتل او به دست امام علي عليه السلام سخن گفت، اما «ضحاک بن عبداللَّه» سخنان ابن حضرمي را مورد انتقاد قرار داد و کار او را به اقدامات ناکثين در جمل تشبيه کرد که حاصلي جز قتل و غارت و تفرقه مردم بصره نداشت. ابن حضرمي چون خود را موفق نديد، نامه تملق آميز و دروغ معاويه را خواند که به دنبال آن عده اي به حمايت از ابن حضرمي برخاستند و اعلان اطاعت و تمکين کردند، اما «عمر بن مرجوم» آنان را سرزنش نمود و به اطاعت از امير مؤمنان فراخواند.[4] . از اين موضوع استفاده مي شود که عمرو بن محصن پس از جنگ صفين زنده بود، اما نصر بن مزاحم مي گويد: او در جنگ صفين در رکاب امير مؤمنان عليه السلام به شهادت رسيده است.[5] .
عمرو از اصحاب جليل القدر رسول اللَّه صلي الله عليه و آله است که در جنگ احد حضور داشته و روايت بسيار جالبي از آخر الزمان از آن حضرت نقل کرده که حضرت فرمود: