آگاهي عمرو از سرنوشت خويش
کشي در رجال خود در شهادت عمرو چنين روايت مي کند: اميرالمؤمنين عليه السلام راجع به محل سکونت عمرو بن حمق مطالبي به او ياد آور شد آن گاه به او فرمود: «بعد از من از ترس مزدوران معاويه از کوفه به کوه هاي موصل فرار مي کني، بين راه به مردي که زمين گير شده و قدرت بلند شدن ندارد برخورد خواهي کرد در کنار او مي نشيني و از او آب مي طلبي، او تو را سيراب مي کند سپس از وضع و حال تو مي پرسد، او را آگاه کن و به اسلام دعوتش نما، او مسلمان مي شود سپس دستت رابه پاي او بکش که شفا مي يابد و روي پا مي ايستد و به همراه تو به راه مي افتد. در ادامه راه به مرد نابينايي مي رسي از او آب طلب کن، او تو را آب مي دهد و سيراب مي کند. او از حال تو مي پرسد و او را نيز به اسلام دعوت نما که او هم مسلمان مي شود و با دستت چشم او را شفا مي دهي و بينا مي شود او هم همراه تو مي آيد و اين دو نفر با تو هستند تا آن زمان که به غاري در کوه هاي موصل مي رسي، گروهي به تو نزديک مي شوند تو در آن غار مخفي مي شوي، و بدان که گروهي از گناه کاران و فاسقان از جن و انس مي رسند و تو را مي کشند. تا آخر حديث.[2] .
عمرو بن حمق به برکت تقرّب و نزديکي با اميرالمؤمنين عليه السلام و اطاعت و فرمانبرداري بي چون و چرا از امام زمان خود به مقام والايي از عرفان و معنويت دست يافت که وقتي از آينده خود و کشته شدنش در راه امام و مولايش اميرالمؤمنين آگاهي يافت از آن به گرمي استقبال کرد و کمترين شبهه و ترديدي در راه ايمان و اعتقادش به دل راه نداد.[1] .