عمّار و پي کردن شتر عايشه

هنگامي که امير مؤمنان علي عليه السلام ديد، مردم کنار شتر (جمل) عايشه نابود مي شوند و تا اين شتر زنده است، دست ها بريده و جان ها به هلاکت مي رسد (هفتاد نفر از قريش در کنار لگام شتر عايشه کشته شدند) لذا مالک و عمّار ياسر را فراخواند و به آن دو فرمود:

إذهبا فاعقرا هذا الجمل، فانّ الحرب لا يبوخ ضِرامها مادام حيّاً، إنّهم قد اتّخذوه قِبلةً؛

شما دو نفر برويد و شتر عايشه را پي کنيد (از بين ببريد) که تا آن زنده باشد آتش جنگ فرو نمي نشيند، زيرا آنها شتر را قبله خود قرار داده اند.

عمار به همراه مالک اشتر - به دستور امام عليه السلام - به شتر عايشه نزديک شدند و شتر او را به هلاکت رساندند، در اين موقع ياران عايشه گريختند و عايشه را تنها گذاشتند، امام عليه السلام به محمّد بن ابوبکر فرمود: عايشه را درياب و پناه بده تا فتنه ديگري پيش نيايد. محمّد بلافاصله به خواهرش عايشه نزديک شد و او را در خانه عبداللَّه بن خلف خزاعي مسکن داد.[1] .

---

1. ر. ک: شرح ابن ابي الحديد، ج 6، ص 228.