شمر بن ابرهه
عمرو عاص پس از اين اتفاق، معاويه را ملامت کرد که تو مي خواهي با شخصيتي مثل علي بجنگي که قرابت و نزديکي اش با پيامبر صلي الله عليه و آله بسيار نزديک و از سابقين در اسلام است و هيچ کسي مثل او نيست، و شجاعت و رشادت او بي نظير است و با اصحاب و ياران محمّد به جنگ تو آمده و بسياري از سواران عصر رسول اللَّه و اشراف و بزرگان صدر اسلام در رکاب او هستند و در دل هاي سربازان تو اثر گذارند. بعد گفت: اي معاويه! اگر مي خواهي شکست نخوري و نابود نشوي، هر چه زودتر سران سپاه خود را جمع کن و با آنها سخن بگو و تشويق به ادامه جنگ نما، و معاويه به توصيه عمرو عاص اين کار را کرد و دستور داد بزرگان اهل شام را جمع کردند و براي آنها سخنراني کرد و تشويق به جنگ نمود.[3] . همچنين عمرو عاص اين دشمن سرسخت مولي الموحدين علي عليه السلام اشعاري در مدح اميرالمؤمنين سروده است که دو بيت آن چنين است: عليُّ الدُّرُ و الذَّهبُ المُصفي و ضَربتُه کَبيعَة نجمّ هو النبأ العظيم و فُلک نوحٍ - علي آن گوهر يگانه و طلاي خالص است و باقي مردمان همگي خاکند. - او پيام بزرگ خداوند و کشتي نوح است؛ او باب (راه رسيدن به) خدا و پايان کلام و خطاب است.[4] .
نصر بن مزاحم از زهري نقل مي کند: شمر فرزند ابرهة بن صباح حميري، در ابتداي جنگ صفّين از ياران معاويه بود، اما در يکي از روزهاي صفين وي در ميان گروهي از قاريان شام از سپاه معاويه جدا شد و به اميرمؤمنان عليه السلام ملحق گرديد و اين اتفاق بازوي معاويه و عمروعاص را در جنگ صفّين شکست.[1] و او در رکاب حضرت علي عليه السلام با شاميان جنگيد و در يکي از روزهاي سخت جنگ صفين که از هر دو سپاه نيروهاي بسياري به قتل رسيدند، شمر بن ابرهه نيز به شهادت رسيد.[2] .
و باقي النّاس کُلُهم تُرابُ
مَعاقِدها مِن النّاس الرِّقابُ
و بابُ اللَّه و انقطع الخِطابُ