خاندان عمّار و تحمل شكنجه در راه خدا











خاندان عمّار و تحمل شکنجه در راه خدا



عمّار و پدر و مادرش در راه اسلام رنج هاي طاقت فرسا و شکنجه هاي غيرقابل تحملي کشيدند و از اين جهت اين خاندان جزو نوادري به شمار مي آيند که در راه ايمان و عقيده خود دردها و مصايب توصيف ناپذيري به جان خريدند و دست از ايمان و اعتقاد خود برنداشتند.

اين خاندان پاک نهاد با وجود همه مرارت ها و دشواري ها، صبر و تحمل را پيشه کردند تا اين که سرانجام پدر و مادر عمّار در همين راه به شهادت رسيدند و نام و ياد و خاطره هاي حماسي آنان براي هميشه در تاريخ حوادث تکان دهنده صدر اسلام جاودانه شد.

از رفتار ظالمانه و وحشت ناک سران قريش در مکه اين بود که تازه مسلماناني که يار و پناهي نداشتند و بين آنها و مردم مکه فاميلي و خويشاوندي نبود، و يا از گروه بردگان و کنيزان بودند، تحت سخت ترين شکنجه ها قرار مي دادند تا دست از ايمان و اسلام خود بردارند و به کفر و جاهليت بازگردند؛ خاندان ياسر از جمله کساني بودند که وابستگي قومي در مکه نداشتند و نيز از کنيزان و بردگان ابو حذيفه از قبيله بني مخزوم بودند، لذا ايشان بيش از ديگران تحت فشارهاي جسمي و عذاب هاي بدني قرار گرفتند.

شکنجه خاندان ياسر يعني ياسر و همسرش سميه و فرزندش عمار، آن گاه به اوج خود مي رسيد که در ظهر روزهاي تابستان حجاز که هوا به شدت داغ و زمين سوزنده بود، آنان را برهنه روي زمين مي خواباندند و به اين طريق آن خانواده بزرگوار را به جرم اسلام آوردن، شکنجه مي دادند. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله گاهي از کنار آنان مي گذشت، با مشاهده اين منظره فجيع در نهايت تأثر و اندوه آنان را به صبر و پايداري دعوت و به بهشت برين و وعده هاي صادق پروردگار نويد مي داد و مي فرمود: «اصبروا يا آل ياسر، فإنّ موعدَکم الجنّة؛ اي خاندان ياسر، بر شما باد به صبر و شکيبايي که وعده شما بهشت است.»[1] .







  1. ر. ک: تاريخ بغداد، ج 1، ص 150؛ اسد الغابه، ج 4، ص 44؛ طبقات الکبري، ج 3، ص 248 و 249؛ حلية الاولياء، ج 1، ص 140؛ رجال کشي، ص 30، ح 57.