تنهايي اميرالمؤمنين و لبيک عدي
در اين موقعيت تنها عدي اعلام آمادگي کرد و گفت: من با هزار تن از قبيله خودم آماده جنگ با اشرار شامي هستيم. امام عليه السلام فرمود: دوست ندارم افراد يک قبيله را برابر دشمن قرار دهم... پس از مدتي مالک نامه اي براي امام فرستاد که ما پيروز شديم ودشمن فرار کرد. امام عليه السلام مسرور شد و سپاس خداي را به جا آورد و فرمود: اين پيروزي عنايت خداست ولي مايه نکوهش و سرافکندي اکثر شماست.[3] .
پس از صفين و شکست حکميت، معاويه موج جديد حملات خود را متوجه قلمرو دولت اميرمؤمنان نمود، و براي اين منظور، فردِ غارتگري را بر سرحدات عراق براي بر هم زدن نظم و امنيت و ايجاد رعب و وحشت در دل مردم، اعزام نمود در يکي از اين مأموريت ها «نعمان بن بشير»[1] را در رأس دو هزار سپاهي به شهر «عين التمر»[2] اعزام نمود. مالک بن کعب ارحبي که از کارگزاران دولت علي عليه السلام در آن شهر بود و بيش از يک صد نيرو با او نبود، فوراً نامه اي به امام عليه السلام نوشت و از او استمداد کرد، چون نامه او به امام رسيد حضرت بر فراز منبر رفت و موضوع را به اطلاع مردم کوفه رساند و خاطر نشان ساخت که بايد هر چه زودتر به ياري برادرتان مالک بشتابيد، شايد خداوند به وسيله شما، گروهي از کافران را نابود نمايد. حضرت از منبر فرود آمد، ولي کسي به خواسته امام پاسخ نداد، و هيچ کس حرکت نکرد.