اخلاص و ارادت عدي به امير مؤمنان
کشي در رجال خود از فضل بن شاذان روايت مي کند که: عدي بن حاتم چون ابو الهيثم و ابو ايوب انصاري و خزيمة بن ثابت و جابر بن عبداللَّه و... از پيشگامان رجعت به دامن ولايت اميرالمؤمنين علي عليه السلام است.[1] . ابن مزاحم نقل مي کند در يکي از روزهاي سخت صفين که شدت جنگ بالا گرفته بود، عدي به جست و جوي اميرالمؤمنين عليه السلام پرداخت، اين در حالي بود که فقط از روي کشته ها يا پاها و دست هاي قلم شده مي گذشت، سرانجام علي عليه السلام را کنار پرچم قبيله بکر بن وائل يافت، عرضه داشت: «يا اميرالمؤمنين، ألا نقوم حتي (نقاتل الي أن) نموت؟ اي امير مؤمنان، آيا برنمي خيزيم که تا پاي مرگ و کشته شدن جنگ کنيم؟» حضرت به او فرمود: نزديک بيا، عدي نزديک شد به طوري که گوش خود را کنار گونه حضرت قرار داد، امام عليه السلام فرمود: «ويحک إن عامة من معي يعصيني، و إنّ معاويه فيمن يطيعه و لا يعصيه؛ واي عجبا، عموم آنان که امروز با من هستند، از فرمان من سرپيچي مي کنند، و معاويه ميان کساني است که او را اطاعت نموده و نافرماني نمي کنند.»[2] . از اين نقل تاريخي به خوبي استفاده مي شود که عدي بن حاتم از مقربان و اصحاب خيلي نزديک و خصوصي حضرت بوده که امام مطلبي که نمي خواسته فاش شود با او محرمانه در ميان گذاشته است. عدي در اثبات ايمان و اعتقاد خود به اميرالمؤمنين عليه السلام نه تنها خود در جنگ هاي جمل و صفين و نهروان فداکاري کرد بلکه فرزندان رشيد خود را در اين راه فدا نمود که شرح آن در پي خواهد آمد.
عدي ياوري مخلص و شيعه اي راستين براي اميرمؤمنان عليه السلام بود، او با حماسه هايي که در ميدان هاي نبرد جمل، صفين و نهروان، از خود به ظهور رسانده و نيز با اشعاري که سروده و ملاقاتي که با معاويه داشته اعتقاد به ولايت و ايمان به حقانيت حضرت علي عليه السلام و خاندان پيامبرصلي الله عليه و آله را به خوبي نمايان ساخت و تا هنگام وفاتش دست از ارادت و ايمان به اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله برنداشت.