عبيداللَّه و ترك محل مأموريت











عبيداللَّه و ترک محل مأموريت



بُسر در مأموريت خود جنايت ها کرد و خون ها ريخت و راه بين مکه و مدينه را ناامن ساخت و دل شيعيان علي را ترساند.[1] او پس از قتل و غارت در مسير مکه و مدينه وارد صنعاء شد. اما قبل از ورود بسر بن ارطات، عبيداللَّه بن عباس به همراه سعيد بن نمران از شهر گريخت و عمرو بن اراکه ثقفي را به جانشيني خود گماشت. عمرو بن اراکه با نيروي اندکي که داشت در برابر بُسر ايستادگي کرد و سرانجام به شهادت رسيد و بدين ترتيب بُسر به راحتي وارد شهر شد و گروهي از مردم را کشت و نمايندگان «مأرب» را هم که نزد او آمده بودند، کشت و تنها يک مرد توانست از آنها بگريزد و خبر مرگ جوانان و پيرمردان قبيله را به قوم خود برساند.

بسر بن ارطات در اين مأموريت سي هزار نفر از شيعيان علي عليه السلام را به قتل رساند و گروهي را در آتش سوزاند که حضرت علي عليه السلام او را نفرين کرد و از درگاه خداوند چنين خواست:

اللّهم فلا تُمِته حتي تسلبه عقله و لا توجب له رحمتک و لا ساعةً من نهار، اللّهم العن بسراً و عمرواً و معاويه، و ليُحلَّ عليهم غضبَک، و لَتُنزل بهم نِقمتَک، و ليُصبهم بأسک و رجزک الّذي لا تَرُدّه عن القوم المجرمين؛

بار خدايا، مرگ بُسر را مرسان تا اين که عقلش را بگيري، و او را مشمول رحمت خود قرار مده حتي اندکي از روز، اي خدا، بسر و عمروعاص و معاويه را لعن فرما و غضبت را بر آنان روا دار و نقمت خود را بر آنها نازل فرما و به آنان سختي عذاب خود را برسان و آن عذابي را که از قوم مجرمين برنمي داري بر آنها نازل نما.[2] .

بسر بن ارطات عاقبت به نفرين اميرالمؤمنين عليه السلام عقلش را از دست داد و در آخر عمرش کارهاي ديوانگان را انجام مي داد.







  1. شرح جنايات بسر بن ارطات در مکه و مدينه و بين راه هاي حجاز تا صنعاء را در شرح حال «جارية بن قدامه سعدي» در همين اثر ملاحظه نماييد.
  2. همان، ص 18.