عبيداللَّه بن عباس
عبيداللَّه از نظر اجتماعي به جود و سخا شهرت داشت و در تاريخ مطالبي درباره بخشندگي او نقل شده است.[2] . عبيداللَّه مورد علاقه و اعتماد حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام بود، از اين رو در صفر سال 36 هجري او را به امارت يمن (صنعاء) برگزيد و در سال 37 هجري به عنوان اميرالحاج به مکه فرستاد. عبيداللَّه در يمن مشغول به خدمت شد تا در سال 40 هجري که بسر بن ارطات از جانب معاويه به يمن حمله کرد، او به کوفه فرار نمود و در اين ماجرا دو فرزند خردسالش به دست بُسر بن ارطات کشته شدند. البته عامل اصلي جسارت معاويه در تجاوز به يمن، شورش جمعي از اهالي يمن بود که طرف دار عثمان بودند و معاويه از اين فرصت استفاده کرد و به قتل و غارت در يمن پرداخت. تنها کاري که عبيداللَّه انجام داد اين بود که طي يک نامه اي امام را از شورش مخالفان و يورش بسر بن ارطات با خبر ساخت، شبيه همين اتفاق در جند - از ديگر مناطق يمن - رخ داد که حاکم آن سعيد بن نمران کاري مانند عبيداللَّه - البته با مشورت هم - انجام داد.
عبيداللَّه فرزند عباس بن عبدالمطلب، پسر عموي پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و حضرت علي عليه السلام بود. او برادر کوچک عبداللَّه بن عباس است.[1] و مادرشان لبابه معروف به ام الفضل است، و گفته شده او پيامبر خدا صلي الله عليه و آله را زيارت کرده و از حضرتش روايت شنيده است.