عبداللَّه بن عتيك اوسي











عبداللَّه بن عتيک اوسي



شيخ طوسي، «عبداللَّه» را از اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله، بدري و نيز از اصحاب حضرت علي عليه السلام به شمار آورده است.[1] .

ابن حجر، مي نويسد: وي از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله است که در جنگ احد و جنگ هاي بعد از آن شرکت کرد. اگرچه محتمل است او از جنگ بدر در رکاب پيامبر خدا صلي الله عليه و آله جهاد کرده باشد، و از ابن کلبي نقل مي کند که: عبداللَّه در صفين در رکاب حضرت علي عليه السلام حضور داشته است. و از محمّد بن عبداللَّه از پدرش عبداللَّه بن عتيک نقل مي کند که گفت: من از رسول خدا شنيدم که مي فرمود:

«مَن خَرجَ مجاهداً في سبيل اللَّه فَخَرَّ عن دابته فمات، فقد وقع أجره علي اللَّه؛

کسي که براي جهاد در راه خدا خارج شود و از مرکبش بيفتد و بميرد، اجر و پاداش او با خداوند است.»[2] .







  1. رجال طوسي، ص 48، ش 33؛ ر. ک: اسدالغابه، ج 3، ص 203.
  2. ر. ک: الاصابه، ج 4، ص 167.