ابن عباس و برخورد با ناسزاگويان
من سبّني فقد سبّ اللَّه، و من سبّ عليّاً فقد سبّني؛ هر کس مرا ناسزا گويد، خدا را ناسزا گفته و هر کس علي را ناسزا گويد، مرا ناسزا گفته است. پس شما نيز پيامبر و هم خدا را ناسزا گفته ايد. تمامي آن جمع شرمنده شدند و سرها را از خجالت به زير انداختند.[1] .
پس از شهادت اميرالمؤمنين عليه السلام با تبليغات مسموم معاويه و کارگزاران فاسدش کار به جايي رسيد که ناسزاگويي و سبّ به اميرالمؤمنين عليه السلام از سنت هاي پسنديده آن روزگار گرديد. از اين رو هنگامي که ابن عباس بر جمعيتي گذشت که درباره علي عليه السلام ناسزا مي گفتند و دشنام مي دادند، به کسي که او را مي برد (چون نابينا بود) گفت: مرا به اين جمع نزديک کن. ابن عباس به آن قوم گفت: کدام يک از شما به خدا سبّ و ناسزا گفتيد؟ همه آنها گفتند: نعوذ باللَّه از اين که به خدا سبّ بگوييم. گفت: پس کدامتان پيامبر خدا صلي الله عليه و آله را دشنام داد؟ باز گفتند: پناه به خدا مي بريم از اين که به پيامبر ناسزا بگوييم. گفت: پس چه کسي از شما به علي عليه السلام ناسزا گفت؟ گفتند: آري ما چنين کرده ايم. ابن عباس گفت: خدا را شاهد مي گيرم که از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم مي فرمود: