عبداللَّه بن شداد ليثي
«حمران بن اعين» از امام صادق چنين نقل مي کند: روزي يکي از شيعيان اميرمؤمنان عليه السلام به تب شديدي بيمار شد، امام حسين عليه السلام به عيادتش رفت، همين که وارد خانه او شدند، بيماري و تب وي از بين رفت. و نقل است که آن شخص، «عبداللَّه بن شداد» بوده است.[2] . به نقلي ابن شداد تا سال 83 هجري زنده بود که حجاج او را به شهادت رساند؛ زيرا وي با «ابن اشعث» عليه حجاج قيام کرد.[3] . ابن ابي الحديد از «عطا» نقل مي کند که: «عبداللَّه بن شداد» گفت: «دوست داشتم که رها مي شدم، تا فضايل علي بن ابي طالب عليه السلام را از روز تا شب براي مردم نقل کنم و [در اين راه] گردنم را با شمشير مي زدند.»[4] .
عبداللَّه فرزند شدّاد بن هاد ليثي از اعراب کوفي و در زمره اصحاب اميرالمؤمنين علي عليه السلام بود.[1] .