عبداللَّه و تسريع در قصاص ابن ملجم
از او پرسيدند چرا، براي قطع دست و پايت چيزي نگفتي اما براي قطع زبانت اظهار ناراحتي کردي؟ در پاسخ گفت: «اني اکره أن لا تمرُ بي ساعة الا أذکر اللَّه فيها؛ زيرا دوست ندارم که بر من ساعتي بگذرد مگر اين که در آن ذکر خدا بگويم.»[1] .
شدت علاقه عبداللَّه بن جعفر به اميرمؤمنان عليه السلام بر کسي پوشيده نيست روي همين علاقه و ارادت زايدالوصف، نسبت به ابن ملجم بي اندازه خشمناک بود، لذا پس از آن که پيکر مطهر اميرالمؤمنين عليه السلام را به خاک سپردند. با اين که حضرت سفارش به مدارا کرده بود، اما عبداللَّه، طبق نقل ابن عبد ربه در عقد الفريد، او در همان روز پس از شهادت براي عقوبت ابن ملجم، ابتدا دست و پاي اين لعين را قطع کرد، خواست زبان آن ملعون را قطع کند سخت اظهار ناراحتي کرد و گفت: زبانم را قطع نکنيد.