ارادت عبداللَّه به اهل بيت پيامبر
اوج اين ارتباط معنوي و اين علاقه متقابل در آن جا متجلي گرديد که علي عليه السلام دختر عالي قدر و معصومش زينب کبري عليهاالسلام را به ازدواج او در آورد و از اين ازدواج فرخنده چند پسر به دنيا آورد که بعضي از آنان در رکاب حضرت سيدالشهدا عليه السلام در کربلا به درجه رفيع شهادت نايل آمدند. عبداللَّه جزو افراد معدودي بود که پيکر مبارک امام علي عليه السلام را دور از چشم دشمنان و خوارج در نجف به خاک سپردند.[2] . او طبق منابع معتبر در جنگ صفين نيز حضور داشت.[3] .
عبداللَّه گذشته از اصالت خانوادگي و گذشته از اين که شخصيت ممتاز پدرش جعفر طيار از نظر وراثت در شکل گيري او نقش مهمي داشته، خود او نيز داراي ويژگي هاي ذاتي منحصر به فردي بود، تکامل شخصيّت ديني و اجتماعي او توأم با ايمان راسخ به ولايت اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله به جايي رسيد که اميرالمؤمنين علي عليه السلام او را چون يکي از دو فرزند معصومش عليه السلام مورد عنايت ويژه و توجه فوق العاده قرار مي داده است. از اين رو، وي در جنگ صفين يکي از امراي سپاه و يکي از فرماندهان بلند پايه ارتش علي عليه السلام بود، و يکي از دلايل بارز عظمت و منزلت والاي عبداللَّه اين است که اميرالمؤمنين عليه السلام در خلال جنگ براي حفظ جانش تدابيري انديشيده بود، او و نيز محمد بن علي و حسنين عليهم السلام را به معرکه قتال و خط مقدم جبهه و براي حفظ نسل پيامبر صلي الله عليه و آله اعزام نمي نمود.[1] .