عبداللَّه بن بشر اسلمي
جَزَي اللَّهُ خيراً عُصبةً أسلمَّيةً يزيدٌ و عبداللَّه بشرٍ و معبدٌ و عُروة لا يَبعد ثناه و ذکرُهُ - خداوند به گروه اسلم جزاي خير دهد که با چهره هاي تابناک کنار هاشم به خاک افتادند. - يزيد، عبداللَّه بن بشر، معبد، سفيان و دو فرزند هاشم که صاحب فضيلت اند. - و گروه هماهنگ به هم تافته اي که اگر روزي تيغ هاي برّان هم در نيام رود، ستايش و ياد آنان از خاطره ها نرود.[1] .
عبداللَّه فرزند بشر اسلمي از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام بود که در صفّين به شهادت رسيد. نام «عبداللَّه بشر» در قصيده اي که امام علي عليه السلام در رثاي قبيله اسلم سروده، آمده که حکايت از اين دارد که وي از طايفه اسلم و مورد عنايت اميرالمؤمنين عليه السلام بوده و در صفين به شهادت رسيده است. در ضمن حکايت از «قاري بودن» وي دارد:
صِباحَ الوُجوهِ صُرِّعُوا حولَ هاشمِ
و سفيانُ و أبنا هاشمٍ ذي المَکارمِ
إذا اختُرِطَتْ يوماً خِفافٌ الصَّوارمِ