اندوه امام در فراق او
أين إخواني، الذين رکبوا الطريق و مضوا علي الحق، أين عمار، أين ابن التيهان، و أين ذوالشهادتين، و أين نظرا اؤهم من إخوانهم الذين تعاقدوا علي المنية و اُبرد برؤسهم الي الفجرة؛ کجايند برادران من، همان ها که سواره به راه مي افتادند و در راه حق قدم بر مي داشتند کجاست عمار؟ کجاست ابن تيهان؟ و کجاست ذوالشهادتين؟ و کجايند مانند آنان از برادرانشان که پيمان جانبازي بستند و سرهاي آنان براي ستمگران فرستاده شد....[1] . ابن ابي الحديد در ذيل اين خطبه مي نويسد: مراد امام عليه السلام از «أيْنَ نظراؤهم» عبداللَّه بن بديل و هاشم بن عتبه (هاشم مرقال) و امثال ايشان است که در جنگ جمل و صفين به شهادت رسيدند.[2] . آري، جا دارد اميرالمؤمنين عليه السلام بر فراق مانند عبداللَّه بن بديل آه سرد برکشد و اين افسر دلاور و فداکار را فراموش نکند.
امام علي عليه السلام در فراق اصحابش که در جمل و صفين به شهادت رسيدند، چنين فرموده است: