سخنراني به هنگام عزيمت به شام
سپس رو به مردم کرد و چنين گفت: چه طور ممکن است معاويه با علي بيعت کند؟ در حالي که علي عليه السلام در يک جنگ (در جنگ بدر) برادرش حنظله، و دايي اش وليد، و جد مادري اش عتبه را به هلاکت رسانده است؟ به خدا سوگند، گمان نمي برم که او بيعت کند و آنان هرگز مطيع شما نخواهند شد و راه راست را انتخاب نخواهند کرد مگر آن که نيزه هاي استوار ما، ميان آنان به کار افتد، و شمشيرها سرهايشان را از تن جدا سازد و پيشاني هايشان به گرزهاي آهنين شکافته شود و کارهايي سخت ميان دو گروه صورت گيرد.»[1] . اين سخناني بود که عبداللَّه بن بديل قبل از عزيمت سپاه اميرالمؤمنين عليه السلام به جانب صفين و در حمايت از امام و پيشواي خود ايراد نمود و دلگرمي به نيروهاي عراقي بخشيد.
هنگامي که سپاه امام راهي شام بود، عده اي اشکال تراشي مي کردند، اما چند تن از سران لشکر امام عليه السلام در مقابل مخالفان جنگ، از امام و نبرد با شاميان حمايت کردند، يکي از آنها عبداللَّه بن بديل بود که برخاست و چنين گفت: اي اميرالمؤمنين همانا آن قوم (شاميان) اگر خدا را مي خواستند و براي او عمل مي کردند هرگز با ما مخالفت نمي نمودند، ولي آنها براي فرار از عدالت، و علاقه به انحصارطلبي، و حرص به قدرت خود، و بي علاقگي به اين که مبادا دنيايشان از دست برود با ما مي جنگند، و کينه هايي که در جان و خصومت و دشمني که در سينه نهان دارند به سبب جنگ هايي بوده است که بر ضد آنان بر پا کرده اي و در آن، پدران و ياران و برادرانشان را به هلاکت رسانده اي، اينک براي انتقام از کشته هاي اجداد کفار خود با تو سر جنگ دارند.