عبدالرحمن بن حنبل
به گفته ابن اثير، وي از اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله بود که در مدح و هجو ديگران شعر مي سرود. وي عثمان بن عفان را در قصيده اي هجو کرده است. از اين رو عثمان او را در «خيبر» زنداني کرد، اما اميرالمؤمنين علي عليه السلام درباره او وساطت کرد و سخناني در فضيلت او نزد عثمان بيان کرد و عثمان او را آزاد نمود. «عبدالرحمن» يمني الاصل، اما محل ولادتش مکه بود. او در فتح دمشق و نيز در واقعه «اجنادين» حضور داشت و در جنگ صفّين در رکاب اميرالمؤمنين عليه السلام، مجاهدت کرد.[4] .
عبدالرحمن بن حنبل[1] جُمحي از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بود.[2] وي از مهاجراني است که با حضرت در مدينه بيعت کرد که تا پاي جان از ولايت حضرت دفاع نمايد.[3] .