عبدالرحمن بن جندب











عبدالرحمن بن جندب



عبدالرحمن فرزند جندب از اصحاب امير مؤمنان علي عليه السلام است.[1] وي روايات، اخبار و حوادث زيادي از اميرالمؤمنين عليه السلام بدون واسطه يا با واسطه نقل کرده است[2] که يک نمونه آن را نقل مي کنيم:

وي مي گويد: هنگامي که اميرالمؤمنين عليه السلام از صفين به جانب کوفه مراجعت مي کرد ما به استقبال رفتيم، اما حضرت از راه ديگري به جانب کوفه آمدند و در بين راه حضرت را ديديم که پس از حمد و سپاس خدا، اين دعا را خواندند: «اللّهم إنّي أعوذ بک من وَعثاء السفر و کآبة المنقلب، و سوء المنظر في المال و الأهل؛ بار پروردگارا، همانا من از خستگي سفر و دل شکستگي بازگشت و بدي نگاه در مال و اهلم به تو پناه مي برم.»[3] حضرت اين دعا را خواند و براي ورود به کوفه به مسير خود ادامه داد....[4] .







  1. رجال طوسي، ص 50، ش 70.
  2. ر. ک: تاريخ طبري، ج 5، ص 14 و... و ج 6، ص 224 و 257.
  3. اين دعا با تغييرات و اضافاتي براي سفر معروف است. ر. ک: نهج البلاغه، خطبه 26؛ وقعة صفين، ص 132.
  4. ر. ک: وقعة صفين، ص 528؛ البته در تاريخ طبري، ج 5، ص 60، اين قسمت تاريخي را از عبدالرحمن از پدرش جندب نقل کرده است.