عزل فرمانداري که خيانت مالي داشت
پدرش (جارود) مسيحي بود و در سال دهم هجري به مدينه آمد و مسلمان شد، و در بصره سکونت کرد و در جنگ با ايران به شهادت رسيد، به سبب خوشنامي او، پسرش منذر را به حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام معرّفي کردند، که يکي از کارگزاران حکومت گرديد، پس از آنکه به عنوان يکي از فرمانداران امام به کار مشغول شد، دست به خيانت زده و به بيت المال مسلمين تجاوز کرد، که بلافاصله امام علي عليه السلام او را عزل فرمود و به او نوشت: أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ صَلَاحَ أَبِيکَ غَرَّنِي مِنْکَ، وَظَنَنْتُ أَنَّکَ تَتَّبِعُ هَدْيَهُ، وَتَسْلُکَ سَبِيلَهُ، فَإِذَا أَنْتَ فِيَما رُقِّيَ إِلَيَّ عَنْکَ لَا تَدَعُ لِهَوَاکَ انْقِيَاداً، وَلَا تُبْقِي لِآخِرَتِکَ عَتَاداً. تَعْمُرُ دُنْيَاکَ بِخَرَابِ آخِرَتِکَ، وَتَصِلُ عَشِيرَتَکَ بِقَطِيعَةِ دِينِکَ. وَلَئِنْ کَانَ مَا بَلَغَنِي عَنْکَ حَقّاً، لَجَمَلُ أَهْلِکَ وَشِسْعُ نَعْلِکَ خَيْرٌ مِنْکَ، وَمَنْ کَانَ بِصِفَتِکَ فَلَيْسَ بِأَهْلٍ أَنْ يُسَدَّ بِهِ ثَغْرٌ، أَوْ يُنْفَذَ بِهِ أَمْرٌ، أَوْ يُعْلَي لَهُ قَدْرٌ، أَوْ يُشْرَکَ فِي أَمَانَةٍ، أَوْ يُؤْمَنَ عَلَي جِبَايَةٍ. فَأَقْبِلْ إِلَيَّ حِينَ يَصِلُ إِلَيْکَ کِتَابِي هذَا، إِنْ شَاءَ اللَّهُ. «پس از ياد خدا و درود! همانا، شايستگي پدرت مرا نسبت به تو خوشبين، و گمان کردم همانند پدرت مي باشي، و راه او را مي روي، ناگهان به من خبر دادند، که در هواپرستي چيزي فروگذار نکرده، و توشه اي براي آخرت خود باقي نگذاشته اي، دنياي خود را با تباه کردن آخرت آبادان مي کني، و براي پيوستن با خويشاوندانت از دين خدا بريدي، اگر آن چه به من گزارش رسيده، درست باشد، شتر خانه ات، و بند کفش تو از تو با ارزشتر است، و کسي که همانند تو باشد، نه لياقت پاسداري از مرزهاي کشور را دارد، و نه مي تواند کاري را به انجام رساند، يا ارزش او بالا رود، يا شريک در امانت باشد يا از خيانتي دور ماند پس چون اين نامه به دست تو رسد، نزد من بيا. انشاءاللَّه.»[1] . مُنذر کسي است که اميرمؤمنان عليه السلام درباره او فرمود: «آدم متکبّري است، که به دو جانب خود مي نگرد، و در دو جامه که بر تن دارد مي خرامد، و پيوسته بر بند کفش خود مي دمد که گرد ننشيند.»
مُنذر بن جارود يکي از فرمانداران امام بود.