مردم گرايي (توجّه به جلب رضايت مردم)
وقتي حکومتي «مردمي» نباشد، و براي مردم کار نکند، و مردم را ابزار توليد يا ديگر منافع خود به حساب آورد دوام نمي آورد. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در دستوالعمل استاندار بصره عبداللَّه بن عبّاس نوشت: سَعِ النَّاسَ بِوَجْهِکَ وَمَجْلِسِکَ وَحُکْمِکَ، وَإِيَّاکَ وَالْغَضَبَ فَإِنَّهُ طَيْرَةٌ مِنَ الشَّيْطَانِ. وَاعْلَمْ أَنَّ مَا قَرَّبَکَ مِنَ اللَّهِ يُبَاعِدُکَ مِنَ النَّارِ، وَمَا بَاعَدَکَ مِنَ اللَّهِ يُقَرِّبُکَ مِنَ النَّارِ. «با مردم، به هنگام ديدار، و در مجالس رسمي، و در مقام داوري، گشاده رو باش، و از خشم بپرهيز، که سبک مغزي به تحريک شيطان است، و بدان! آنچه تو را به خدا نزديک مي سازد، از آتش جهنّم دور مي کند، و آنچه تو را از خدا دور مي سازد، به آتش جهنّم نزديک مي کند.»[1] .
مديريت تيلوريسم که موفّق نبود و بسياري از شورش هاي کارگري را پديد آورد، در همين اصل مشکل داشت، زيرا به کارگران به چشم ابزار مي نگريست و منافع عموم مطرح نبود.