صفات مديران در نهج البلاغه











صفات مديران در نهج البلاغه



بحث مديريت جامعه، و طرح انواع مديريت ها، يک ضرورت غير قابل انکار اجتماعي است.

هرجا گروه و جمع و ملّت و قبيله و اُمَّتي وجود دارد، براي رفع نيازها و نيازمندي هاي جوامع بشري با کيفيّت هاي گوناگون، «مديريت» لازم است.

اداره يک جامعه که داراي اقشار گوناگون اجتماعي است و بر آنها افکار و آراء متفاوتي حاکم است، بدون دستورالعمل صحيح و متناسب با نيازها و منطبق با واقعيّت ها ممکن نيست.

تلاش دانشمندان رشته مديريت آن است که شيوه ها و روش هاي صحيح مديريت جامعه را در هر عصر و زماني متناسب با همان جامعه، کشف و شناسائي نمايند و ديدگاههاي نوين و صحيحي ارائه کنند.

و هر روز که جامعه انسان ها رو به کمال و تکامل مي رود، سطح دانش افراد فزوني مي يابد و تجربيّات گوناگوني به دست مي آورد، اختراعات و اکتشافات شگفت آوري انسان ها را به سوي اُفُق هاي نُو و روشني سوق مي دهد. مبحث «مديريت» نيز در اشکال گوناگون، ضرورت بيشتري پيدا مي کند، و اخلاق مديريت و صفات مديران دقيق تر مورد ارزيابي قرار مي گيرد.

طبيعي است که اداره جامعه، بدون مديريتهاي صحيح و مترقّي و متکامل ممکن نيست،

و مديريت ها، بدون مديران لايق و کار آمد، توانمند و بالنده نخواهند شد، پس همانگونه که «ضرورت مديريت» در جوامع بشري يک اصل غير قابل انکار است، «صفات والاي مديران» و «اخلاق صحيح مديريت» نيز يک ضرورت است.