عفو و ايثار











عفو و ايثار



پس از تصرّف فرات توسط لشگريان علي عليه السلام، فرماندهان و سپاهيان اسلام عهد بستند که نگذارند لشگريان معاويه از آن آب قطره اي بردارند، زيرا آنها با دادن خون، آب را به تصرّف خود در آوردند.

در صورتيکه امام ناراحت شد و به سپاهيانش پيغام داد که:

شما نياز خود را از آب تأمين کنيد و دشمن را نيز آزاد بگذاريد تا مانند شما از آب استفاده کند، زيرا خداوند شما را پيروز کرده و ظلم و تجاوز آنها را آشکار ساخته است.[1] .

دوست و دشمن و بسياري از همراهان معاويه با مشاهده بزرگواري و ايثار امام علي عليه السلام تکان خوردند و برخي از بزرگان سپاه معاويه به اردوگاه امام پيوستند، و آنانکه در جستجوي حق بودند آن را شناختند،

مشاوران کينه توز معاويه سرخورده شدند، و افرادي چون عمروعاص و ديگر بزرگان سپاه معاويه لب به اعتراض گشودند و حقّ و باطل در همان آغازين لحظه هاي روياروئي شناسانده شدند.









  1. تاريخ طبري، ج6، ص3269 - و تجارب السلف، ص47 - و کامل بن اثير، ج3، ص285 - و الامام علي، ج4، ص304.