ايراد سخنرانيهاي افشاگرانه
(اي مردمان، مرا با برادران و ياران من سه کار پيش آمده است که حکم آن هر سه کار در قرآن مجيد است. بَغي، نَقض عَهد، مکر، ظلم و حسد است که برادران و دوستان من در اين حقيقت که خليفه رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم من باشم، بر من حَسَد ورزيدند، مي خواهند لباس خلافت را که خداي تعالي بر من پوشيده است، دَرآورند. امّا عهدشکني اين جماعت آن است که با اختيار با من بيعت کردند و سوگند خورده اند که بر قول و عهد خويش وفادار باشند، اکنون عهد خويش را شکسته اند. و مکر بعد از حسد و پيمان شکني آن است که مي خواهند خلافت را بدون لياقت به دست گيرند و به قدرت برسند. حَيثُ قالَ عّزَّ مِنْ قائل: اِنَّما بَغْيُکُم عَلي اَنْفُسِکُم، فَمَن نَکَثَ فَاِنَّما يَنْکُثُ عَلي نَفْسِهِ، وَ لا يَحيقُ المَکْرُ السَّيّ ءُ اِلاَّ بِاَهْلِهِ. «گناه حَسَد و ظلم و پيمان شکني و مکر بدان کس باز گردد که عهد شکني را آغاز کند. که گفته اند: مَنْ حَفَرَ لأَِخِيهِ جُبّاً وَقَعَ فيهِ مُنَکَّساً «کسي که براي بادر مؤمن خود جاهي بکند، خود در آن سرنگون خواهد شد.» حضرت فرمود: هم اکنون چهار نفر از بزرگان مسلمين با من عهد شکستند که در جهان اسلام نظير ندارند؛ اوّل- زبير بن عوام است که در جنگ ها بي نظير بود. دوّم- طلحة بن عبيداللَّه است که در مکر و حيله نظير ندارد. سوّم- عايشه است. چهارم- يعلي بن منيّه است که بزرگترين سرمايه دار است. به خدا سوگند اگر به او دست يابم اموال او را بين مسلمانان تقسيم خواهم کرد. چون سخنان اميرالمؤمنين علي عليه السلام به اينجا رسيد، خُزيمة بن ثابت بپاخاست و گفت: «هرچه بر اميرالمؤمنين فرمود عَين صدق و محض حق است. به خدايي که محمد را به راستي فرستاد آن جماعت در حق تو حسد مي کنند، هم عهد شکستند و هم به حيله و نيرنگ روي آوردند. امّا بحمداللَّه شجاعت تو زيادتر از زبير است و علم تو افزونتر از دانش و حزم طلحه، و مردمان تو را مطيع تر از آن باشند که عايشه را، و مال دنيا را محلي چندان نباشد. خداي متعال بيشتر از آنچه به يعلي بن منيه داده است تو را مال از راه حلال، روزي گرداند، که مال او از ظلم جمع شده است، بالتبع در فساد و جهل خرج مي کند.»
اميرالمؤمنين چون از پيش آمدن آنها خبر يافت برخاست و خطبه اي خواند: