شيوه هاي رزمي، تبليغي امام در جنگ جمل (به نقل الفتوح ابن أعثم کوفي)

شيوه هاي تبليغي امام در جنگ بصره

چون طلحه و زبير شنيدند که اميرالمؤمنين علي عليه السلام با لشگري آراسته به نزديکي بصره رسيده است، با لشگري آراسته از بصره بيرون آمدند و مِيمنه و مَيْسره[1] و قلب و جناح سپاه را مرتّب گردانيدند.

طلحه به فرماندهي سواران پرداخت و عبد اللَّه بن زبير سرپرستي پيادگان را به عهده خويش گرفت.

سواران مِيمنه به مروان بن حکم سپردند و پيادگان ميمنه به عبدالرّحمان بن عتاب بن اسيد دادند.

سواران ميسره به هلال بن وکيع تسليم نمودند و بر پيادگان ميسره عبدالرّحمان بن حارث بن هاشم را نصب کردند.

در قلب سواران عبداللَّه بن عامربن کُرَيز ايستاد

و در قلب پيادگان حاتم بن بُکير الباهلي

جناح سواران را عمر بن طلحه قبول کرد و جناح پيادگان را مجاشع بن مسعود السلمي، به عهده خود گرفت.

بدين صورت در ميدان وارد شدند.

• مشورت با ياران

• اعلام اهداف جهاد اسلامي

• واقع بيني در نبرد

• ايراد سخنرانيهاي افشاگرانه

• ارسال نامه هاي هدايتگر

  • نامه به طلحه و زبير

    • پاسخ به ادّعاهاي سران جَمَل

  • نامه علي به عايشه

• تبليغات حساب شده براي نفي شايعات دشمن

• فرستادن هيئت هاي صلح

• خودداري از آغاز نبرد

  • افشاء ادّعاهاي دروغين طلحه

• آرايش نظامي سپاه

• نصيحت فرماندهان کل دشمن

• پند و اندرز دادن سپاه دشمن با قرآن

• آغاز نبرد سازماندهي شده

• خط شکني هاي فرماندهي کل

• عفو و گذشت

---

1. ميمنه يعني، دست راست لشگر و ميسره يعني دست چَپ لشگر.