پرهيز از آغازگري در جنگ
و از جنگ نيز هراسي نداشت. زيرا به فتح و پيروزي خود يقين داشت. بعضي از ياران امام عليه السلام از مداراي بيش از حد او با دشمن راضي نبودند ولي چون نتايج آن ظاهر گشت دورانديشي آنحضرت را ستودند. زيرا امام عليه السلام اگر با خوارج مدارا نمي کرد و بدون اتمام حجّت، به آنها حمله مي نمود، هشت هزار نفري که قابل هدايت بودند و به اردوي امام پيوستند، از بين مي رفتند. امام درباره خوارج فرموده بود که: بيش از ده نفر از آنها زنده نخواهد ماند و از شما کمتر از ده نفر کشته خواهد شد. امام عليه السلام آيه مبارکه: قُلْ هَلْ اُنَبِّئُکُمْ بِالأَخْسَرِينَ اَعْمالاً «بگو آيا به شما خبر دهم که زيانبارترين اَعمال کدام است؟» را خواند که در حق اهل نهروان معني شده بود و به ياران خود فرمود: شما آغاز به جنگ نکنيد.
امام عليه السلام دانست که باقيمانده خوارج قابل هدايت نيستند و بيش از اين هم تکليف نداشت تا با آنها احتجاج کند.