احساس مسئوليّت امام در جنگ جمل
2- و پس از جنگ اظهار تأسّف کرده بود.[1] . 3- و بر کشتگان خود و اهل بصره نماز خواند و همه را دفن کرد.[2] . 4- عائشه را عفو کرد و مورد محبّت قرار داد.[3] . 5- و در طول راه در جواب کساني که از جنگ و روش برخورد امام با سران جمل مي پرسيدند، پاسخ مي داد: وَاللَّهِ ما اُرِيدُ اِلاَّ الصُّلْحَ حَتَّي يَرُدّ عَلَيْنا «سوگند به خدا که اراده اي جز صلح ندارم تا آنکه پيشنهادِ صلح من را نپذيرند.»[4] . 6- امام عليه السلام ابن جرموز قاتل زبير را از خود دور کرد و به او وعده عذاب الهي داد.[5] . و با ديدن شمشيرِ زبير فرمود: جَلَّي بِهِ الْکَرْبَ عَنْ وَجْهِ رَسُولِ اللَّهِ «اين شمشير غم و اندوه از چهره رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم زدود»[6] .
1- امام علي عليه السلام تلاش فراوان کرد که حادثه جمل رخ ندهد.