خطبه 107 نهج البلاغه
الشکوي من ضعف اصحابه في صفين وَقَدْ رَأَيْتُ جَوْلَتَکُمْ، وَانْحِيَازَکُمْ عَنْ صُفُوفِکُمْ، تَحُوزُکُمُ الْجُفَاةُ الطَّغَامُ، وَأَعْرَابُ أَهْلِ الشَّامِ، وَأَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ، وَيَآفِيخُ الشَّرَفِ، وَالْأَنْفُ الْمُقَدَّمُ، وَالسَّنَامُ الْأَعْظَمُ. وَلَقَدْ شَفَي وَحَاوِحَ صَدْرِي أَنْ رَأَيْتُکُمْ بِأَخَرَةٍ تَحُوزُونَهُمْ کَمَا حَازُوکُمْ، وَتُزِيلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهِمْ کَمَا أَزَالُوکُمْ؛ حَسّاً بِالنِّصَالِ، وَشَجْراً بِالرِّمَاحِ؛ تَرْکَبُ أُولَاهُمْ أُخْرَاهُمْ کَالْإِبِلِ الْهِيمِ الْمَطْرُودَةِ؛ تُرْمَي عَنْ حِيَاضِهَا؛ وَتُذَادُ عَنْ مَوَارِدِهَا! ترجمه: خطبه 107 (در برخي از روزهاي نبرد صفّين براي تشکّر و تقويت روحيّه سربازانش ايراد فرمود:) وصف نبرد ياران در صفّين از جاي کنده شدن و فرار شما را از صفها ديدم، فرومايگان گمنام، و بيابان نشيناني از شام، شما را پَس مي راندند، در حالي که شما از بزرگان و سرشناسان عرب و از سران شرف مي باشيد، برازندگي چشمگيري داريد و قلّه هاي سرفراز و بلند قامتيد، سرانجام سوزش سينه ام با مقاومت و حملات دلاورانه شما، تسکين يافت، که ديدم شاميان را هزيمت داديد و صفهاي آنان را در هم شکستيد، و آنان را از لشکرگاه خود رانديد، آنگونه که آنها شما را کنار زدند، مي ديدم با نيزه ها آنان را کوفتيد و با تيرها، آنها را هدف قرار داديد، که فراريان و کشتگان دشمن روي هم ريختند، و بر دوش هم سوار مي شدند، چونان شتران تشنه اي که از آبشخورشان برانند و به هر سو گريزان باشند.
في بعض أيام صفين