التّوجيه المعنوي في الحرب
إِنَّ الْمَوْتَ طَالِبٌ حَثِيثٌ لَا يَفُوتُهُ الْمُقِيمُ، وَلَا يُعْجِزُهُ الْهَارِبُ. إِنَّ أَکْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتْلُ! وَالَّذِي نَفْسُ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ بِيَدِهِ، لَأَلْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ عَلَيَّ مِنْ مِيتَةٍ عَلَي الْفِرَاشِ فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللَّهِ! ترجمه: آموزش رواني در جنگ هر کدام از شما در صحنه نبرد با دشمن، در خود شجاعت و دلاوري احساس کرد، و برادرش را سُست و ترسُو يافت، به شکرانه اين برتري بايد از او دفاع کند، آنگونه که از خود دفاع مي کند، زيرا اگر خدا خواست او را چون شما دلاور و شجاع گرداند. همانا مرگ به سرعت در جستجوي شماست، آنها که در نبرد مقاومت دارند، و آنها که فرار مي کنند، هيچکدام را از چنگال مرگ رهايي نيست و همانا گراميترين مرگها کشته شدن در راه خداست، سوگند به آن کس که جان پسر ابوطالب در دست اوست، هزار ضربت شمشير بر من آسانتر از مرگ در بستر استراحت، در مخالفت با خداست.
وَأَيُّ امْرِئٍ مِنْکُمْ أَحَسَّ مِنْ نَفْسِهِ رَبَاطَةَ جَأْشٍ عِنْدَ اللِّقَاءِ، وَرَأَي مِنْ أَحَدٍ مِنْ إِخْوَانِهِ فَشَلاً فَلْيَذُبَّ عَنْ أَخِيهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ الَّتِي فُضِّلَ بِهَا عَلَيْهِ کَمَا يَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ، فَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُ مِثْلَهُ.