آموزش هاي حساب شده براي جهاد و شهادت
أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ، فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِيَائِهِ، وَهُوَ لِبَاسُ التَّقْوي، وَدِرْعُ اللَّهِ الْحَصِينَةُ، وَجُنَّتُهُ الْوَثِيقَةُ. فَمَنْ تَرَکَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللَّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ، وَشَمِلَهُ الْبَلَاءُ، وَدُيِّثَ بِالصِّغَارِ وَالْقَمَاءَةِ، وَضُرِبَ عَلَي قَلْبِهِ بِالْإِسْهَابِ، وَأُدِيلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْيِيعِ الْجِهَادِ، وَسِيمَ الْخَسْفَ، وَمُنِعَ النَّصَفَ.[1] . «پس از ياد و نام خداوند، همانا جهاد دَري است از درهاي بهشت، خداوند آن را به روي دوستان مخصوص خود گشوده است جهاد لباس تقوا، زره محکم، و سپر مطمئن خداوند است. مردمي که از جهاد روي برگردانند خداوند لباس ذلت بر تن آنهامي پوشانند و بلا به آنان هجوم مي آورد، حقير و ذليل مي شوند، عقل و فهم شان تباه مي گردد، و به خاطر تضييع جهاد حق آنها پايمال مي شود، و نشانه هاي ذلت در آنها آشکار مي گردد، و از عدالت محروم مي شوند».
حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام براي آمادگي فکري و روحي مردم و سربازان، همواره ارزش هاي والاي جهاد را به خوبي تفسير و بيان مي کرد، مانند: خطبه 27 نهج البلاغه که فرمود: