تاثير انتقادهاي امام علي در ديگر صحابه
حتّي اگر خليفه سوم نماز دو رکعتي در مني را چهار رکعت بخواند بايد از وِي اطاعت کرد، چرا که: الخلافُ شَرٌ «مخالفت شرّ است».[1] . و در نقل ديگر گفت: خليفه سوم امام است، من با او مخالفت نمي کنم، زيرا مخالفت شرّ است.[2] . امّا بعدها به شدّت، بر ضدّ خليفه سوم فعّاليّت مي کرد.[3] . و صحابه با خليفه سوم متّفق بودند.[4] . «گرچه بعدها اهل سنّت عقيده اين صحابه را در جواز مخالفت با حاکم به عنوان سيره سياسي شرعي نپذيرفتند و اساساً چنين وانمود کردند که مشتي اراذل و اوباش بر ضدّ خليفه سوم شورش کرده اند.» آنچه مسلّم است آنکه خليفه سوم بر اين باور بود که مي بايست قدرت خلافت خود را در ابداع و ابتکار (همانند خليفه دوم) نشان دهد. او خود مي گفت: «اقدامات من را خليفه دوم نيز انجام مي داد، امّا چون وِي فرد قاطعي بود کسي جرأت مخالفت نداشت.»[5] .
ابن مسعود نيز يکي از مخالفان سرسخت خليفه سوم بود، وِي زماني از کساني بود که مي گفت: