آگاهي و مظلوميّت امام











آگاهي و مظلوميّت امام



به خدا سوگند! از آگاهي لازمي برخوردارم و هرگز غافلگير نمي شوم،[1] که دشمنان ناگهان مرا محاصره کنند و با نيرنگ دستگيرم نمايند، من همواره با ياري انسان حق طلب، بر سر آن مي کوبم که از حق روي گردان است، و با ياري فرمانبر مطيع، نافرمان اهل ترديد را درهم مي کوبم، تا آن روز که دوران زندگاني من بسر آيد.

پس، سوگند بخدا، من همواره از حق خويش محروم ماندم، و از هنگام وفات پيامبر صلي الله عليه وآله تا امروز حق مرا از من باز داشتند و به ديگري اختصاص دادند.[2] .









  1. ضَبُعْ، يعني «کَفتار» که در اغفال شدن ضرب االمثل بود، با سر و صداهايي که شکارچيان بوجود مي آوردند و سر در لانه فرو برده، از خطرات پيرامون خود غافل مي شد و شکار مي گرديد و آنگاه ضرب المثل براي انسان بي اطلاع گرديد.
  2. خطبه 6 نهج البلاغه معجم المفهرس مؤلّف.