تقويت روحيّه سربازان براي دفاع
تزُولُ الْجِبَالُ وَلا تَزُلْ! عَضَّ عَلَي نَاجِذِکَ. أَعِرِ اللّهَ جُمْجُمَتَکَ. تد في الأرْضِ قَدَمَکَ. ارْمِ بِبَصَرِکَ أَقْصَي الْقَوْمِ، وَ غُضَّ بَصَرکَ، واعلمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ سُبْحَانَهُ. (اگر کوه ها متزلزل شوند تو تکان مخور! دندانهايت را بهم بفشار! جمجمه خويش را به خدا عاريت ده! قدم هايت را بر زمين ميخکوب کن! هميشه نگاهت به پايان لشکر دشمن باشد که تا آنجا پيشروي کني کاملاً «مراقب آنها باش» و از آنچه باعث ترس مي شود چشم بپوش؛ و بدان نصرت و پيروزي از جانب خداي سبحان است)[1] .
امام عليه السلام در جنگ جمل براي آنکه فرزندش، محمّد حنفيّه در برابر تهاجمات دشمن به خوبي دفاع کند، و سرفراز از ميدان نبرد باز گردد، فرمود: