مردانگي و مروّت در جنگ
و لشگريان معاويه به فرماندهي «ابو الاعور» از فرات حفاظت مي کردند که کسي آب برندارد، (يعني موقعيّت بَرتَر را به دست آوردند). حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام صعصعة بن صوحان را به طرف معاويه فرستاد و پيام داد که: اين عمل زشتي است، آب بايد دراختيار هر دو لشگر باشد. دو تن از فرماندهان معاويه به نام«وليد بن عقبه و عبداللَّه بن سعيد»، نظر دادند که: آب رابر روي لشگر علي مي بنديم تا از تشنگي بميرند. امّا عمرو عاص گفت: اين کار اشتباه است، علي کسي نيست که تشنه بماند، او بود که گفت اگر چهل تن داشتم در روز نخست حقّ خود را مي گرفتم. امّا معاويه به فرمانده حافظان فرات «ابو الاعور» دستور داد از فرات محافظت کند. امام علي عليه السلام خط شکن هاي سپاه را به فرماندهي امام مجتبي عليه السلام فرمان داد که: فُرات را بگيريد، و لشگر معاويه را کنار زنيد. و فرمود: قَدِ اسْتَطْعَمُوکُمُ الْقِتَالَ، فَأَقرُّوا عَلَي مَذَلَّةٍ، وَتَأْخِيرِ مَحَلَّةٍ؛ أَوْ رَوُّوا السُّيُوفَ مِنَ الدِّمَاءِ تَرْوَوْا مِنَ الْمَاِء. فَالْمَوْتُ فِي حَيَاتِکُمْ مَقْهُورِينَ، وَالْحَيَاةُ فِي مَوْتِکُمْ قَاهِرِينَ. أَلَا وَإِنَّ مُعَاوِيَةَ قَادَ لُمَةً مِنَ الْغُوَاةِ، وَ عَمَّسَ عَلَيْهِمُ الْخَبَرَ، حَتَّي جَعَلُوا نُحُورَهُمْ أَغْرَاضَ الْمَنِيَّةِ. (شاميان با بستن آب شما را به پيکار دعوت کردند. اکنون بر سر دو راهي قرار داريد، يا به ذّلت و خواري بر جاي خود بنشينيد، و يا شمشيرها را از خون آنها سيراب سازيد تا از آب سيراب شويد، پس بدانيد که مرگ در زندگي توأم با شکست، و زندگي جاويدان در مرگ پيروزمندانه شماست. آگاه باشيد! معاويه گروهي از گمراهان را همراه آورده و حقيقت را از آنان مي پوشاند، تا کورکورانه گلوهاشان را آماج تير و شمشير کنند.)[1] . در همان آغاز عمليّات، رودخانه فُرات به تصرّف حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام در آمد. معاويه به عمروعاص گفت: به نظر توعلي با ما چه مي کند؟ عمرو گفت: علي عليه السلام مثل تو نيست او هدفي غير از آب دارد. امام علي عليه السلام استفاده از آب را آزاد گذاشت تا هر دو لشگر بنوشند. با اين موضع گيري حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام بسياري از دشمنان امام هدايت شدند و به لشگر آن حضرت مُلحق گرديدند.[2] .
لشگريان معاويه خود را زودتر به سرزمين پهناور صفّين رساندند، ورودخانه فرات رادراختيار گرفتند،